Гэта старонка не была вычытаная
Гарбеў я на трутняў
І тлеў, нібы пень.
Эх, тупнем, прытупнем
За сёнешні дзень!
За плённую працу,
За буйны ўмалот,
За ўсе — восемнаццаць
І семдзесят год!
Не ведала-б свята
Сваіх берагоў —
Каб раптам у хату
К нам Сталін зайшоў.
Я пэўна-б заплакаў,
Як плача дзіця,
За шчасце ў падзяку,
За радасць жыцця.
Ды з Сталіным разам
За стол-бы я сеў,
Пытаўся-б, расказваў,
І ў вочы-б глядзеў.
Ён, ветлівы, трубку
Пачаў-бы курыць…
Дачушка, галубка,
Як весела жыць!
