|
Цераз цемру і дуроту
Столькі сіратаў і ўдоў
Ходзіць з торбаю ля плоту,
Што бракуе нават слоў,
Бо разбойніку другому
Так трэ‘ фэфару задаць,
Каб, ня скаржачысь нікому,
Ён зарокся век гуляць.
Паглядзеце толькі самі:
Ў кожнай вёсцы не амаль
Адзначаецца каламі, —
Хоць які ні возьмем баль!
Ці вясельле, ці хрысьціны,
Ці гульня якая так —
Бяз дручка і хварасьціны
Не абыйдзецца ніяк!
А часьцей — і тога мала:
Разьбяруць і азярод, —
Што пад руку ні папала —
Шворан, лом, сякера — у ход!
Ў чарапкі ляцяць галовы,
Не знайсьці ні рук, ні ног:
Пасякуць, як тыя дровы —
Зробяць сорак з чатырох!
|
