Вунь купа хлапцоў прымацоўвае на даху дома кулямёт. Гэта ён, калі патрэбна будзе, застрыколіць то працяжна, то нэравов — та-та та-та-та…
Надыходзіць раніца. Перастрэлка ўжо ў горадзе чутна.
Бальшавікі на Пярэсьпе.
Палякі ў акопах.
Атака.
Палякі ўцякаюць па чыстым полі?
Бягуць да рэчкі.
Кідаюцца.
Ужо бальшавіцкае „ўра“ чутно на аколічных вуліцах Менску.
Палякі кідаюцца ў Сьвіслач, хто плыве, хто ідзе.
Бальшавікі па пятах.
Адстрэльваюцца.
Зноў атака.
Паветра прарэзвае польская шрапнэль.
Кучка чырвонаармейцаў зьнікае ў пылу, паднятым шрапнэльлю.
Іншыя наступаюць. Лязгочыць кулямёт.
Сьвіст куль.
Гам.
З боку гораду дым.
Пажар навокал.
Месца ўжо тое, адкуль наступалі чырвонаармейскія часткі, — далёка.
„Паны“ ўцякаюць.
Частка гораду ўжо ў руках бальшавікоў
