Народ стварае песьняроў сваіх, поэтаў, з-пад струн свае музыкі леры-арфы што, бы лёгкі подых ветравіньня, акорды гукаў льлюць, а часам струны, рвучы аккорды у віхор завіяюць…
Тады народу кажуць: бач, буяніць…