Гэта старонка не была вычытаная
Ах вы, крумкачы!»
Ён падняў падпорку —
Трах жандару ў лоб.
«Каб табе лёс горкі,
Пяць жабрацкіх торб!»
Родны бацька болей
Так цярпець не змог.
Сунуўся ад болю
Кат на наш парог.
Пазвязалі рукі
Татачку майму.
Павялі на мукі
Ў панскую турму.
Я кусаў жандараў —
Нібы ашалеў.
Хтосьці ў плечы ўдарыў —
Я, малы, самлеў.
Потым было страшна,
Кроў лілася з плеч,
Ды ад хаткі нашай
Толькі адна печ.
Чорнай галавешкі
