Гэта старонка не была вычытаная
Сорамна прызнацца,
Млеў я і гарэў.
Потым агнякрылы
Пролетарскі гімн.
Я імчаўся ў вырай,
Я ляцеў на ім.
Адбівала сэрца
Гімна стройны такт.
Шапку зняў, паверце,
І стаяў вось так.
Быў я найшчаслівы
Хлопчык на зямлі.
Думкаю імклівай
Жыў тады ў Крэмлі.
XVIII
Мы да пнёў прыпалі,
Начавалі ўдвох.
Птушкі ў лесе спалі,
Я заснуць не мог.
Блізка да кургана
