Гэта старонка не была вычытаная
Хоць малы драбок!»
Слёзы беднай маці
Капалі ў гаршчок.
Соль у нас бывала
Пяць разоў на год.
Вельмі ўздаражала,
Не купляў народ.
Грыз я гліну, крэйду,
Камень грыз і цвік.
Лезла ў грудзі крыўда,
Матчын стогн і крык.
Людзі пазіралі:
Камень ем і гразь —
Фокуснікам звалі:
«Фокуснік Ігнась».
«Фокуснік злуецца!»
«Фокуснік ідзе!»
«Фокуснік, здаецца,
Зараз упадзе».
Не балела вельмі:
Я да кпін прывык,
Хай пытлюе, меле,
