Царкоўна-славяншчына.
(10 — 11 — 12 век).
З Тураўскага[1].
(11 веку).
Ре̅ г̅ь к’ прішьд’шіім к’ немоу іюдеом’. сего раді мя о̅ць любіть яко аз’ полагаю д̅шю мою да пакы пріімоу ю. нік’то же в’зьметь ею от мене н’ аз’ полагаю о себе о власть бо імам’ положіті ю но власть імам’пакы пріяті ю сію заповедь пріят’ о̅ца моего распьря же пакы бысть в’ іюдеіх’ за словеса сі гла̅аху же мнозі отм ніх бес’ імать… |
Сказаў Госпад прыйшоўшым да яго юдзеям: за тое мяне любіць Ацец, што я аддаю душу (жыцьцё) маю, каб ізноў Знайці яе; ніхто ня возьмець яе ад мяне, але я сам кладу яе, бо маю ўладу аддаць яе і ўладу маю ізноў прыняць яе; гэткі загад дастаў я ад Ацца майго. Ад гэтых слоў ізноў была нязгода сярод юдзеяў. Шмат хто з іх казаў: чорт у ім. |
Сьвятаславаў Ізборнік.
(1076 г.).
Аб чытаньні кніжак.
Добро есть, братіе, почітанье кніжьное… Егда чьтеші кнігы, не т’штіся б’рзо іштісті до дроугыя главізны, н’ поразоумеі, чьто глю̅ть кнігы і словеса та, і тріцьды обраштяяся о едіноі главізне… |
Добра ёсьць, браты, чытаць кніжкі. Калі чытаеш кнігі, не старайся шыбка прачытаць да другога разьдзелу, але паразважай, што гавораць кнігі і словы тыя, і тройчы зварочуйся да аднаго разьдзелу. |
З апокрыфу аб Адаме і Еве.
(11 веку).
… прінесе Каінь жр’тву Богу от жіта. Не пріа Богь, но презрі нечісто, бяше бо Каінь в’ гресе зачатся, тем не пріят его Бог дары. Авел же прінесе дары от тоўка овец своіхь; прізре Богь на дары і оузят. За то враждова Каін на Авеля і убі его. І лежаше не погребен 30 лет. сей быс(ть) пр’выі мертвец на землі. Адам же і Евва не домысліста ся, камо его подеті і ходяшча над онь. і відевь Адам в’ гр’ліце: едіна умре а другаа похова ю. і то відеста і погребоста і Авеля, і преста плач… |
- ↑ Прыклад пісьма з гэтым тэкстам зьмешчан на стр. 7 „Гісторыі беларускае літэратуры“.
