Старонка:Хрыстаматыя беларускае літаратуры. ХІ век—1905 год.pdf/193

Гэта старонка не была вычытаная

Між сабою станем зюкаць
І пад рад гарэлку клюкаць.
Ці Лявон, ці не Лявон,
З раду ў нас ніхто ня вон!
Нікому мы не даруем,
Папіваем і старуем, —
Без гархухі ня той лад,
Ўсяк на йгрышчы выпіць рад.
Наша складка небагата:
Ўдоваль па кварце на брата.
Хто паважна тут сядзіць,
За лучынай хто глядзіць,
Хто пяець, хто піпку курыць,
Казкі кажаць, а хто дурыць,
Альбо кашалі пляцець
На суседзі, — як жывець,
Кажнаму тут ёсьць работа,
Кажнаму свая ахота…

|}


З „Маладзіковай гутаркі“.

Сеў на прызьбе каля хаты
І думаю: каб быў багаты,
Узяў-бы Паўлюкову Крыстыну
Або Пятрукову Ярыну.

Але дзе мне да іх!
Калі выраклісь сваіх,
Высока галовы носяць,
Нічые ласкі ня просяць…

Ото буду мець матулю,
Як вазьму Яські Ганулю.
Ня бойсь! Гэта для мяне будзе прыгожа,
Дзеўка працавіта ды й цьвіце, як рожа.