Ну, словам, многа тут народу
Сабралась лезьці на Парнас:
Былі паны, было і зброду,
Як часам і на сьвеце ў нас.
Паміж людзей і я штурхаўся
І ціснуўся, што ёсьць пары;
Вось чуць-ня-чуць такі прабраўся
І лезу проста да гары.
VIII.
Узьлез. Гляджу, аж хата нова,
Стаіць, зазвычай, панскі двор,
Кругом яго там тын яловы:
Нябойсь, ня плох, ня ўзлезець вор!
Кругом там сьвіньні ўсюды ходзяць,
Сабакі, козы, бараны…
Знаць і багі хадзяйства водзяць,
Калі сьвіньней дзяржаць яны.
На грошы ў тронкі тут гуляюць
Парнаскі хлопцы-дзяцюкі;
А хто капейкі з іх ня маець,
Той лупіць проста на шлякі.
Улез к багам тады я ў хату…
А вох-ці мне! Ні даць ні ўзяць,
Як у казарме тых сапдатаў, —
Багоў ня можа сашчытаць!
ІХ.
Тарасу ліха што здаецца,
Ну, як бы ў рандзе ён сядзіць, —
Хто піпку курыць, хто сьмяецца,
А іншы песьні бурузьдзіць.
Глядзіць ён, аж на лаўцы шыюць
Шаўцы багіням хадакі,
Багіні-ж у начоўках мыюць
Багам кашулі і парткі.
Сатурн там, лыкі размачыўшы,
Падвіркай лапці падплятаў,
Па сьвеце добра пахадзіўшы,
Лапцей ён многа патаптаў.
Нэптун на лаўцы чыніць сеці
І восьці садзіць на шасты,
Пры ім-жа, мусіць, яго дзеці
Дзіравы ладзяць нераты.
