Старонка:Шляхам жыцьця (1913).pdf/11

Гэта старонка была вычытаная

Час, як крыніца, ідзе, не марудзе…
Кіне стары дзень жыцьцём кіраваць,
Новы дзень прыдзе, і новые людзі
Будуць пачатую думку снаваць.
Песьня мая не шукае чырвонцаў—
Будучнасьць гэткіх ня нойдзе ў ёй плям,—
Жыць хочэ толькі ў радзімай старонцэ,
Пеці па сэрцу ўсім добрым людзям.
Пеці, і с часам у добрую пору
Выклікаць вотклік у сонным сяле…
Ўсю Беларусь неабнятну—як морэ,
Ўбачыць у ясным, як сонцэ, сьвятле.

|}



Грайце, песьні.

Ці то позна, ці то рана,
Чую нейкую напасьць;
Дзе ні стану, дзе ні гляну,
Думка ўсюды голас дасьць,
Небо, сонцэ, месяц, зоры,
Людзі, пушча, ўся земля,
Ўсё да сэрца штось гаворэ,
Ўсюды бачу моц жыцьця,
І пагодай, непагодай
Не магу дрэмаць, чэкаць:
Так і хочэцца заўсёды
Песьню вечную снаваць;
Добрай доляй, дзіўнай казкай
Сон палошыць с хат нямых,
Пацешаці сонца ласкай
І старых, і маладых;
Зваці, клікаць на пакосы,
На нязьмераны прастор,
Хай зазвонюць сьмела косы,
Грукне ў лесе хай тапор;
Хай цярэбюць, косюць, звонюць,
Клік пускаюць на ўвесь сьвет,