«Я абышоў іх тройчы раз
«І відзеў, што яны ўсе жывы,
«А топчуць толькі ўсё той сьлед,
«Валочуць ёрмы за сабою;
«Ці ўбачуць корч, ці ўбачуць цьвет,
«Аднэю жаляцца сьлязою.
«А як чапнуў стралой аб лук,
«Яны скрануліся ў прассонні,
«І столькі, столькі крэпкіх рук
«К маёй паціснулася броні.
«За мною ўсьцяж, і тут, і там
«Іх вусны бледные шэпталі:
«Аддайце славу нашу нам!
«На што схавалі—расхваталі?»
VIII.
І трэйці князю гэткі сказ
І княжне скажэ міласьцівай:
«Я абышоў іх тройчы раз
«І відзеў, што яны ўсе жывы.
«А толькі торг усё ідзе
«Над іх душою патаптанай;
«Яны, як цені, ў грамадзе
«Маўчаць і йдуць на пір паганы.
«А як я ўдарыў па струне,
«Заметушыліся, як пчолы,
«І на гарэ, і нізіне
«Мне падавалі голас кволы.
«За мною ўсьцяж, і тут, і там
«Іх вусны бледные шэпталі:
«Аддайце песьню нашу нам!
«На што схавалі—расхваталі?»
IX.
Сказаўшы так, маўчаць ганцы,
Маўчыць і князь крыху часіны,
І дасьць адвет такі ў канцы
Ганцам на іхніе навіны:
«Ня ўмруць, ня ўмруць ужо яны,
«Раз хочуць сонца, славы, песьні;
