1-шы падарожны.
Ты не тутэйшы мусіць будзеш,
Або і горэй ад яго?
2-гі падарожны.
Цікава, вельмі ўжо цікава
Ўся гэта гутарка твая,
Але такую меці славу
Не пахваліўся-б, браце, я.
3-ці падарожны.
Так с кута ў кут век вандраваці,
Як мне здаецца—без патрэб…
Ці-ж то ня лепш сядзець у хаце
І у спакоі есьці хлеб?
Незнаёмы.
Э, што!.. Бывайце, людзі жывы!
Дзе толькі торба і мой кій?..
Гэй, сыпма далей, там, на нівы,
Хоць гром грымі, хоць віхар вый!
Ешчэ спаткаемся калісьці—
За год, за колькі мо’ гадкоў,
Як зьвянуць сёлетніе лісьці,
Як прыдзе Радаўніца зноў.
(Атходзе, напеваючы):
Жыў на сьвеце Лявон,
Молад, дужы быў ён…
1-шы падарожны.
І дзіўны-ж гэты чэлавечак!
Чаго ён хочэ ат другіх?..
2-гі падарожны.
Ці-ж мала ёсьць такіх авечак?
Ат, толькі сьмех глядзець на іх!
3-ці падарожны.
А я скажу вам, егамосьці:
Сыходзе с поля маладзец;
Злавіў там с кніжэк штось, чагосьці,
Ну і вар’юецца ў канец.
(Чуваць конскі топат).
