Старонка:Шыпшына (1927).pdf/11

Няпраўда ўсё! Я веру моцна,
што помсты дзень яшчэ настане:
за крыўду горкую, атрутны воцат
адплацім мы — паўстаньнем.

Цяпер над Нёмнам, над бурнай Віслай
узьвіўся стогн ў крывавых плямах, —
а прыдзе дзень — пакуты зьвіснуць
І па зямлі прамчыцца лямант.

Тады над той, забранай, Беларусьсю
узыдзе ясная і новая зара.
Усходу, захаду я тройчы пакланюся —
няхай агні, ня гаснучы, гараць!

Люты 1927 г.
Менск

|}