Гэта старонка не была вычытаная
Хвалі на моры
сумуюць, гавораць;
скрозь — туман:
хтось на чужыне
з песьняй загінуў
і… няма.
Спавіла яго сьмерць, але песьня жыве —
хіба песьня калі бо загіне?!
Да магілы сьляды на зялёнай траве,
быццам шлях на вазёрах на сініх…
Хвалі на моры
сумуюць, гавораць:
коцяць жвір.
Вэлюм на вочы…
Хвалі прарочаць:
ён — жывы!
Менск
|}
