Старонка:Шыпшына (1927).pdf/65

ТРЫПЦІХ

I

Адцьвілі ў барваваньні сады,
забялелі вятры у пялёстках.
Пашарэў, як над хатамі дым,
У душы кармазынавы росквіт.

Забялелі вятры у пялёстках…
Пажаўцеў, бы увосень трава,
у душы кармазынавы росквіт,
і жаданьні ляглі далавах.

Пажаўцеў, бы увосень трава,
дум мурожных квяцісты вянок,
і жаданьні ляглі далавах, —
значыць, шлях загубіў у пясках.