Гэта старонка не была вычытаная
II
Не сагнуць маладосьць маю ветры,
хоць наземяць пялёсткі сады,
і журба захлынецца у нетрах —
буду зноў, як калісь, маладым.
Хоць наземяць пялёсткі сады, —
зацьвіце мая радасьць — шыпшына,
буду зноў, як калісь, маладым,
бо ніхто яшчэ з песьняй ня згінуў.
Зацьвіце мая радасьць — шыпшына,
вецер пах у палёх разьнясе,
бо ніхто яшчэ з песьняй ня згінуў,
не адзін — хто маліўся красе.
