ЗАШАЛЯСЬЦЕЛА
Зашалясьцела ў лісьці клёнаў, зашалясьцела звонам серабра… І з ветлаю падзякаю-паклонам схілілася над рэчкаю вярба.
Так думы, быццам з хмары дождж, ліюцца песьняю на ціхія сады… А хто так ветліва успомніць нашу маладосьць, каб быць самому маладым?
