|
А як-жа мне, сялу, |
І нейкі жаль праносіўся ў грудзі за ўсё тое, што ў песьні. Заборыстыя ды маладыя дзявочыя галасы цягнулі прыпеў роўна, з пералівамі, калыхаліся неадрозьненыя словы.
Песьня апавядала пра долю-шчасьце.
|
Молада Маланка. |
Дзяўчаты маладыя, у разнаколерных хустках. Яшчэ амаль ня было вясны, а твары іх ад прыпёку загарэлі і кажуць аб першых кветках вясны — пралесках.
А Пёкла стаіць у чарадзе дзяўчат і сумуе — гора яшчэ не зажыло. Даніла ходзіць па беразе ракі ды пільна глядзіць, як сплываюць з трэскам крыгі, з нянацку пазіраючы на карагод з дзяўчат…
Пелі яшчэ шмат песень.
Помню я іншыя песьні. Пелі гэтую песьню дзеўкі ў супрадках, пад грабянямі, і матыў яе быў такі
