І сказаў брат сваёй сястры:
— Пойдзем, сястрыца, к ціхаму Дунаю ды ўтопімся з табою!
А ціх-Дунай кажа:
— Не вазьму.
А сінія хвалі кажуць:
— Выкінем…
І сказаў брат сваёй сястры:
(Так гаворыць песьня-легенда)
|
— „Пойдзем, сястра, у цёмны лес |
— На Купалу на Івана пойдуць дзеўкі ірваць кветкі, будуць у песьні пець пра нас…
І раскінуліся ў цёмным лесе кветкаю, што завуць:
— „Брат-сястра!“
Часта ў народзе ўспамінаюць гэтую кветку.
І з нязвычайнай любасьню кажуць:
— Вось прыгожая кветка — „брат-сястра!“ Брат — сіні цьвет, а сястрыца — жоўты цьвет…
Складаюць песьні-легенды пра прыгожа-вясновую кветку „брат-сястра“.
∗
∗ ∗ |
…Трапляешца мне часта, ідучы сьцежкай-дарогай мурожнаю, зьбіраць тыя пялёсткі, завіваючы ў вянок з сініх васількоў у жыце.
