Гэта старонка не была вычытаная
ЛЕГЕНДА ПРА ПЕСЬНЮ
∗
∗ ∗ |
Па вясковых згорбленых завулках ходзіць ня казка, ня псальма, а легенда — аб тым, як склалася песьня.
Старыя людзі з пасівелымі думкамі кажуць так:
— Сьвятая праўда!
Так было.
∗
∗ ∗ |
Людзі на зямле жылі — замораныя, прыціснутыя. На плячох насілі зрэб‘е, а пад ім ўсё-ж такі білася мяцежнае сэрца. Працавалі яны да поту, да скону — і ўміралі на каханай зямлі пад заўныўны звон стэповых вятроў. Ня ставілі на могілках, як у нас, крыжоў — знакаў пакуты, а насыпалі ў стэпу курганы. Вясною курганы зарасталі мурожным цьветам. А вецер стэповы раніцай з-за чорна-чорных гор пеў курганна-хаўтурную песьню.
Слухалі людзі
Ня ведалі, што пяе вецер.
Воддаль ад сутарэньняў, плёскалася мора, а з боку слаліся імшары.
