|
На балі жыцьця шумнага
Ня ўсім адзін абед, —
Для дужага і слабага
Не адналькоў прывет.
Сядзіць дужы з павагаю
За бесядным сталом,
На куце ён пасаджаны
Жыцьцём-гаспадаром.
Прынукай, просьбай дужага
Частуюць у стале,
І чарка прад ім поўная,
І служаць яму ўсе.
Дзе-ж месца, дзе слабейшага,
Загнаных месца дзе?
К парогу з страхам ціснуцца;
Яны — не ў грамадзе.
Аб‘едкі з стала дужага
З пагардай ім швырнуць,
І дужым недапітую
Ім чарку паднясуць.
Зайграла гучна музыка, —
Пайшоў дужы гуляць,
На гэта-ж толькі слабыя
З-паза вуглоў глядзяць.
| 
