|
Любімось, мае суседзі!
Кіньма сваркі, звадкі;
Жыйма, як родныя дзеці
Аднэй нашай маткі!
Што ты маеш з сваёй звадкі,
З дзікай ненавісьці?
Людзі толькі насьмяюцца,
І ўсёй тэй карысьці.
Людзі толькі насьмяюцца,
Ўрагі скарыстаюць,
Над душой чорт запануе,
Ўнукі цябе злаюць.
А пачнема жыці ў згодзе
Ў пачцівай, харошай, —
Знойдзем долю, знойдзем волю,
На зваротак — грошы.
Ўрагом нашым прыступіцца
Трудна тады будзе,
Ды ў суседзяў ласку маюць
Згодлівыя людзі.
Дык любімася, суседзі!
Кіньма сваркі, звадкі;
Жыйма, як родныя дзеці
Аднэй нашай маткі!
|
