ВЫЙДУ…
Выйду я, выйду З лубкай сваею І шнур вузенькі Густа абсею.
Густа расьсею Збожжам зярністым Па гэтым полі Па камяністым.
Мо‘ блісьне доля Над маёй нівай І пагадліва, І урадліва.
Агрэе ў холад, Скропе ў пагодзе, Буйна і спорна Шнур мой уродзе.
Сажну увосень, Як будзе сьпелы, Хопіць мне хлеба На годзік цэлы.