Гэта старонка не была вычытаная
Да іх палезла
Ніткі сукаці
Ў зрэбнай спадніцы
Хворая маці.
Ўсеўся на лаве
Згорблены бацька
І ўвесь аддаўся
Думцы бядацкай.
Вот нібы восень, —
Думае гэтак, —
А тут няма, бач,
Хлеба у дзетак.
Цэлае лета
Біўся, ня жарты,
Ну і труды ўсе
Што былі варты?
Хоць шнур вузенькі,
Ня дасьць шмат хлеба,
Ды чынш вялікі
Выбраці трэба.
З поля забраў вось
Коп пяць бязмала,
Як змалаціў-жа, —
Воласьць забрала.
Ну, засталося
Ад чыншу нешта,
Бач, магазыньнік
Вывалак рэшту.
Вось і жыві тут,
Будзь ты шчасьлівы,
Будзь ты багаты
Восеняй з нівы. —
Холад у хаце,
Голад у хаце,
Ды во й скацінцы
Корму ня хваце.
