|
І старая, і крывая
Хатачка мая, —
Уся зьлеплена, як будка,
З аднаго гнільля.
На страсе, як на балоце,
Зрос зялёны мох;
Каты, часам і сабакі
Лазяць па вуглох.
Па дзьве шыбы у ваконцы
І тыя з лучын,
Адны нізенькія дзьверцы,
Ганачак адзін.
І ў сярэдзіне у хатцы
Бедна, хоць ты плач:
Непачэсна выглядае,
Бо я-ж не багач.
Яе сьцен не склютавана,
Няма ў ёй сьвятліц,
З друзу выбіта падлога,
Столь яе з драніц.
Як увойдзеш, — пры парозе
З гліны печ стаіць, —
На ўсю хату, як вураднік,
З-пад ілба глядзіць;
А пад печкай — маіх курак
Хаткі-катухі,
Там, як трэба мне ўставаці,
Пяюць пятухі.
|
