|
У Менску на рынку,
Ў канцы агароды,
Бабулька старая
Садзіцца заўсёды.
Усякія зёлкі
На рынак прыносіць,
І людцаў прахожых
Купляць у ёй просіць.
Ляжаць перад бабкай,
Ці вечар, ці ранак,
Пучкі дзівасілу,
Чабор і румянак.
Ад кожнай хваробы
Ё зёлкі, карэньне;
Лячыць можа імі
Падвей, парушэньне.
І любчыку нават
Дасьць вам пад сакрэтам,
Ды наўча, як зводзіць
Любізьнічкам гэтым.
І ўсякіх, усякіх
Дастанеце лекаў,
Якіх толькі людзі
Ня зналі ад векаў.
Шмат летак бабульцы:
Трасуцца ўжо рукі —
Ёсьць пэўна унукі,
Э! нават праўнукі.
Усяк ёй жылося
На сьвеце на божым —
І смутна, самотна,
З хлопцам прыгожым,
|
