|
Сьпіце, загнаныя,
Ад сонца скрытыя,
Сьпіце бяздольныя,
Горам забітыя!
Як вам зямелькаю,
На вочы кінулі,
З людзкое памяці
Марна загінулі.
Над косьцьмі вашымі,
Па-над курганамі
Сьлёзы ўзносяцца
Мглою, туманамі.
Крыжы яловыя
На бок скрывіліся,
Наспы пасьмертныя
Вадой размыліся;
Два-тры з іх сьвецяцца
Кветкай жычліваю,
Рэшта скрываецца
Лазой, крапіваю.
Самі-ж вы зданямі,
Бледнымі, сінімі,
Летам усходзіце
Па-над магіламі.
Начніцы чорныя
Ночкай зьлятаюцца,
І совы шэрыя
Пераклікаюцца.
Ваўкі зьбіраюцца
Парой зімоваю
І пяюць, выючы,
Песьнь паграбовую…
Сьпіце, загнаныя,
Ад сонца скрытыя,
Сьпіце бяздольныя,
Горам забітыя!..
|
