Гэта старонка была вычытаная
Вось доктар, пан вяльможны,
Лякар мужчын, кабет,
Вядзе убогіх, хворых
Ў асобны габінэт.
Пукнуў, паслухаў троху,
І кажа рубля даць,
А сам, як быў студэнтам,
Шоў бедным памагаць!..
І як тут не сьмяяцца і г. д.
Вось ксёндз, служэбнік божы,
Ўвесь навучае люд,
Каб у касьцёл хадзілі,
Каб не грашылі тут.
Каб к жонкам на вячоркі
Ня бегалі чужым,
Бяднейшым памагалі;
А сам?.. ну, бог і з ім!
І як тут не сьмяяцца і г. д.
Вось аканом пузаты,
На чым ёсьць сьвет, раве,
Хоць клёку за капейку
Ня мае ў галаве.
І лае так сусьветна
Вясковых ён людзей;
А пасьвіў-жа нядаўна
У вёсцы тэй сьвіней.
І як тут не сьмяяцца і г. д.
Вось шляхціц, марны шэршань,
Той выскачак адзін,
Душу заціркай муча,
Ужо ён гаспадзін!
