|
Сьцёпка Жук, па бацьку Есцы,
Гаспадар усім на дзіва,
Ўсімі хвалены на вёсцы,
Жыве згодна і пачціва.
Абычай стары шануе,
Ня чураецца сярмягі,
Хаты дзедаўскай пільнуе,
Ад суседзяў шмат павагі.
Ен прыкладам для ўсёй вёскі,
Добра знае, калі трэба
З сахой выйсьці на сьвет боскі,
Калі дожджык пойдзе з неба.
Дзе якое сеяць збожжа,
Трудна лепш ад Сьцёпкі знаці;
Знацца лепш ніхто ня можа
На ральлі, на сенажаці.
Дзе якая звадка, схопка,
Годзіць, рае ў полі, у хаце, —
Адным словам, як наш Сьцёпка,
Рэдка нойдзеш гэткіх, браце.
Вечарынку як састрое,
Бо ўжо дзеці падрастаюць, —
Ёсьць і сёе, ёсьць і тое,
Музыканты гучна граюць.
За сталом Сьцяпан садзіцца,
Пры ім жонка і суседзі,
Чым паслаў бог, рад дзяліцца,
Ўсіх частуе, ўсіх прыгледзе.
Хлопцы-зухі і дзяўчаты
Пагуляць тымчасам рады,
Сталі ў пары сярод хаты
І далей-жа у прысяды!
|
