Гэта старонка не была вычытаная
Люблю тады нават,
Цябе, маё поле,
Як над табой жудка
Зімка заскаголе;
Як пачне сьняжніца
Гурбы насыпаці,
Быццам маё шчасьце
Навекі хаваці.
Поле маё, поле!
Дай-жа ты мне сілы,
Каб цябе любіў так,
Да самай магілы!
|}
