Гэта старонка не была вычытаная
Адно йдуць сюды
З гарадзкой нуды
Адказеліцца
Бедната і „знаць“ —
Віды аглядаць,
Што ў ног сьцелюцца.
Ды, як згасьне дзень,
Ночкі ляжа цень
Над дамочкамі,
Людзкіх шэптаў тут
Повен кожны кут
Пад кусточкамі.
А сівою мглой
Па гары крутой
Туман сьцелецца;
Ні-то лом-ламок,
Ні то дом-дамок
Там віднеецца.
|}
