Можа з іншага хто краю Скеміў-бы сумленьне, Што яна там вычварае З жалю і цярпеньня.
Што нам кажа ночкай цёмнай На мяжы ў пракляцьці, Як „дзяды“ ў нас векапомны Стануць адпраўляці.
|}