|
Дзе ты, хатка, дзе сялібка,
Родны мой куточак,
Што мне даў-бы скаратаці
Рэшту дзён і ночак?
Дзе загон зямелькі чорнай,
Дарагая ніва?
Што дала-б мне нацяшацца
З залатога жніва?
Дзе ты, конік мой, буланчык,
Хто цябе дзе спасьціў,
Што павёз-бы, што памчаў-бы
Ў сьвет, за лес, па шчасьце?..
Дзе прыяцелі, дружочкі,
Родныя, чужыя,
Што мне-б крыўдай ня сушылі
Леты маладыя?
Дзе ты, любая дзяўчынка,
Роўная цьвяточку,
Што мне зачыніла-б вочы
У вапошню ночку?..
Што было, што не, — сплыло ўсё,
Як вадзіца ў мора,
Засталіся толькі думкі
На бяду, на гора.
Засталіся толькі песьні,
Ды што з імі будзе:
Доля смуткам аплятае,
Сьмехам бэсьцяць людзі.
|
