СТАРАЦ
За чыё, мая дачушка: за татава, матчына, а можа?..
ЗОСЬКА
Памаліся, дзедка, за здароўе нашага паніча.
СТАРАЦ
Добра, дзетачка! Я за ўсіх малюся, за каго толькі просяць — і за жывых і за нябожчыкаў. Толькі вось, што я з тваімі гэтымі кветкамі рабіць буду?
ЗОСЬКА
Як будзеш, дзедка, у цэркаўцы, дык на абразок іх павесь.
ДАНІЛКА
Або к сваёй торбачцы прышпілі, каб харашэй выглядала.
СТАРАЦ
Праўда, сынку мой. Як прыгажэй будзе выглядаць, то можа і кідаць болей будуць.
ЗОСЬКА
Абы толькі не каменьнем, дзедка.
СТАРАЦ
Хэ-хэ-хэ. Усяк бывае, дзеткі мае, усяк! Хто хлебам, хто каменем, а кожны нечым ды кіне. (Зьбіраецца выходзіць).
МАРЫЛЯ
Ужо, дзедка, выходзіць ад нас?
СТАРАЦ
Ужо, пані гаспадыня, ужо! Не сядзіцца мне доўга на адным месцы. І так па капельцы ўсюды гора назьбіраеш чалавечага, ажно несьці цяжанька, а што-ж бы было, каб даўжэй заседжваўся ў ваднэй хаце? Хэ-хэ-хэ! Шчасьліва аставацца! Слава хрысту!
УСЕ
Слава! Слава! І на векі вякоў.
