МІКІТА
Оей! Оей! Ужо ломяцца. Меджду прочым, мадам-сіньёра і вашародзіе, сядзеце або стойце спакойна: вы мае госьці і вам волас з галавы не спадзе. (Мацнейшы стук у дзьверы.) Оей! Оей! Куды тут што падзець. (Совае рэвольвэры асадкамі ў адну і другую руку даме). Меджду протчым, мадам сіньёра, патрымайце пісталеты. Я растыцкаю куды-небудзь пляшкі. (Хапаецца зноў за бутэлькі. Трэск ламаных дзьвярэй). Меджду протчым, мамаша, кіньце абразы і прыце хутчэй па портфэлі, што летась схавалі.
ЗЬЯВА VIII
ТЫЯ-ж — НАЧАЛЬНІК ПАТРУЛЯ — ДВУХ ПАТРУЛЬНЫХ — ГРАМАДЗЯНІН — СЬПІЧЫНІ
НАЧАЛЬНІК ПАТРУЛЯ
(спаткаўшы на парозе Мікіту з выстаўленымі рэвольвэрамі)
Стаць! Ні з месца! Рукі ўверх! (МІКІТА, адступіўшы колькі крокаў назад, выцягвае ўверх рукі). Гэта што ў вас у руках?
МІКІТА
Гэта… Гэта… ваша чырвонае благародзіе… гэта… як яно… качарэжкі! даліпан, качарэжкі!
НАЧАЛЬНІК ПАТРУЛЯ
Качарэжкі! Ну, палажэце іх на стол. (МІКІТА кладзе. НАЧАЛЬНІК, прыгледзеўшыся да МІКІТЫ). Але мы, здаецца, з вамі знаёмы?
МІКІТА
Калі вашай чырвонай міласьці падабаецца, то мы знаёмы; самдзеле знаёмы. Я надта рад з гэткага, меджду протчым, першага знаёмства.