Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/199

Гэта старонка не была вычытаная

АКТ ПЕРШЫ

Абшырная сьвятліца. Направа ад публікі вокны ў сад, бліжэй да оркестру — стол; каля стала — лавы і табурэцікі, над сталом — вісячая недарагая лямпа, на сьцяне — абразы. Налева — дзьверы ў сенцы, бліжэй да оркестру — куфар. Напроці — сьцяна і дзьверы ў бакоўку (каморку); справа пры сьцяне ад бакоўкі — ложак, засланы коўдрай, у галавах высака накладзена падушак; налева — у кутку — печ; на сьцяне стрэльба, старасьвецкі з гірамі гадзіньнік і некалькі тандэтных малюнкаў.
Час — асеньні вечар перад пакровамі“.

ЗЬЯВА I

ПАЎЛІНКА (адна)

Стройная і досыць прыгожая дзяўчынка. Адзеўшыся ў недарагую крамніну, але чысьценька; бяз хусткі — у валасох колькі грабеньчыкаў. Сядзіць на ложку і пільна шые крамны кафтанік. Як падымаецца заслона — Паўлінка пяе.

Ой, пайду я лугам, лугам,
Дзе мой мілы арэ плугам;
Ой, пайду я лугам, лугам!
Ён арэ поле валамі,
А я плачу ўсё сьлязамі;
Ён арэ поле валамі.

(Перастаўшы пець)

Э-э! штось не пяецца сягоньня. Неяк сэрцайка трасецца, як-бы хто яго зьнячэўку перапужаў. А мо‘ гэта песьня вінавата? Даліпантачкі, аніяк не магу сама з сабой да ладу прыйсьці. А ну, на шчасьце зачну другую. Якую-ж бы тут? Ага!..

(Пяе)

Дый чаго-ж ты, дуб зялёны,
Пахінаешся?
Дый чаго-ж ты, мой міленькі,
Задумляешся?

(Пяючы, падходзіць да вакна і паглядае, пасьля ізноў садзіцца).