ЗЬЯВА VIII
СЬЦЯПАН — АЛЬЖБЕТА — ПРАНЦІСЬ — АГАТА
ПРАНЦІСЬ
(у сьлед Паўлінцы)
Глупства, глупства, пане дабрудзею. Маладзенькая яшчэ, маладзенькая! Лазы трэба, собственно, вось-цо-да.
АГАТА
(да Альжбеты)
Што, свацейка, тудэма-сюдэма, добрага куплялі на рынку?
АЛЬЖБЕТА
Ат, сёе ды тое. Паглядзеце, калі хочаце. Нічога такога цікаўскага. (Устаюць і ідуць абедзьве да куфра і разглядаюць кінутыя на ім пакупкі).
ПРАНЦІСЬ
(да Сьцяпана)
Чуў, сват, пане дабрудзею, што сягоньня людзі казалі?
СЬЦЯПАН
Не, не, каханенькі, родненькі, ня чуў, ня было калі! А што?
ПРАНЦІІСЬ
Ды як-жа; вось-цо-да! Кажуць, пранцуз, пане дабрудзею, ідзе на Барысава па шапку і рукавіцы, што калісь там заставіў. Чатырыста тысяч войска з сабой вядзе і собственно…
АГАТА
(перабіваючы з месца)
Не чатырыста тысяч, а чатыры сотні тысячаў…
ПРАНЦІІСЬ
Глупства, глупства, пане дабрудзею. Усё роўна ідзе, вось-цо-да. Спранжыновы касьцёл з сабой нясе, пане дабрудзею.
АГАТА
(з мейсца)
Тудэма-сюдэма, не нясе, а на паветры, на машыне, што лётаюць, гэты касьцёл вязе.
