АГАТА
(падбягаючы да Пранціся з кулакамі)
Дык чаго-ж ты, тудэма-сюдэма, несьвянцоная костка, разсеўся, як у сваёй хаце!
ПРАНЦІСЬ
(пацягваючы з бутэлькі)
Глупства, глупства, вось-цо-да. Пасьвенцім, собственно, пане дабрудзею, калі несьвянцоная.
АГАТА
Вот я цябе зараз, тудэма-сюдэма, як высьвенчу гэтай пляшкай па галаве, дык і сваіх не пазнаеш, няшчасны ты „вось-цо-да“. (Галесячы). А божа-ж мой, бацюхна мой! Нашто мяне пакараў гэтай, тудэма-сюдэма, п'яніцай, гэтай недарэкай, гэтай куксамордай, гэтай… гэтай…
ЗЬЯВА XIII
ТЫЯ-ж і АЛЬЖБЕТА
АЛБЖБЕТА
Што гэта ў вас тут парабілася, мае міленькія?
ПАЎЛІНКА
Кабыла дзядзькава ўцякла, ці хто ўкраў. (Ідзе, садзіцца на ложак і шые).
АЛБЖБЕТА
(да Пранціся)
Дык чаго-ж, сватка, чакаеце? Бяжэце скарэй дамоў, — пэўне там; гэта-ж ёй не пяршыня.
АГАТА
Ці-ж гэту, тудэма-сюдэма, трухлявую калоду зрушыш з месца! Сядзіць-жа вось анцыхрыст, каб яму моль пяты пабіла, і з месца не скранецца.
