ПАЎЛІНКА
А кільчака часам з гэтага не нагоніце на язык?
АЛЬЖБЕТА
Што ты?! Ці-ж пан Быкоўскі конь?
МУЗЫКА
(у бок да другога)
Конь, ня конь, а як відаць, дык быдлё парадашнае.
АДОЛЬФ
(да Паўлінкі)
Панна Паўлінка дык усё мне каплімэнты гавора.
ПАЎЛІНКА
(расьсеянна)
Ага! Каплімэнты. (Да МУЗЫКАЎ). Мацуйцеся, мацуйцеся, музыканьцікі. А то ўжо ногі чэшуцца. Так і хочацца з панам Адольфам сыпнуць лявоніху.
АДОЛЬФ
Фі! Я такіх мужыцкіх танцаў ня гуляю.
МУЗЫКА
(да Паўлінкі)
Дзякуем! Ужо як належыць сабраліся, цяпер можам і рэзнуць што-колечы для паненкі. (Садзяцца на свае месцы і зводзяць інструмэнты).
ПАЎЛІНКА
(да Адольфа)
А якія-ж вы танцы гуляеце?
АДОЛЬФ
Гэрц-польку, падзі-спаць, манчыз, падзі-кварту. (Выходзячы з-за стала, цалуе АЛЬЖБЕТУ ў руку, да ПАЎЛІНКІ). Ну, што-ж? Можа, мы з паненкай папробуем?
ПАЎЛІНКА
Калі-ж я гэтых мудрых танцаў ня толькі што ня ўмею, але ніколі нават іх і ня бачыла.
АДОЛЬФ
Ня бойцеся! Я на ўсе лады выўчу паненку скакаць. (Бярэ ПАЎЛІНКУ, як да танцу, да МУЗЫКАЎ). Зайграйце нам гэрц-польку!
