Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/251

Гэта старонка не была вычытаная

Не качаную, ня мытую,
Толькі шоўкам абашытую,

АГАТА

А мой татка, дзевярусенька,
Вядзі мяне памалюсеньку.
Не вядзі мяне па пожынцы,
Вядзі мяне па дарожынцы;
На пожынцы мае ножкі ня йдуць,
Па дарожынцы дык самі бягуць.

АДОЛЬФ

Як я бегаў, дык і бегаў,
Абы мілую праведаў;
Як каціўся, дык каціўся,
Абы к мілай прыхіліўся.

ПАЎЛІНКА

А калі-ж я у матулькі жыла,
Як вішанька у садочку цьвіла,
Дасталася злому духу — мужыку,
Ссушыў мяне, як ліпінку у духу.

АДОЛЬФ

Ты, бярозачка, бярозачка мая,
Ты, бярозка не цярэбленая;
Твае лісьце не сярэбранае,
Нашы дзеўкі не паседлівыя.

ПАЎЛІНКА

Не вядзі мяне ні ў лес, ані ў сад, —
Завядзі мяне к татульку назад;
Не вядзі мяне ні ў лес, ані ў бор, —
Завядзі мяне к татульку на двор!

|}

ПРАНЦІСЬ

(як перасталі гульню, да Сьцяпана)

Собственно, і дала-ж твая баба мне дыхту, вось-цо-да. Аж лыткі трасуцца, пане дабрудзею.