АДОЛЬФ
А хоць-бы і дрэнная, дык мне блізка, жарабец мой у момант дамчыць.
АЛЬЖБЕТА
(да Паўлінкі)
Ну, дык паглядзі-ж ты, дзе карты, ды пазабаўляйцеся яшчэ трохі з панам Адольфам, бо я, мусіць, зраблю сьледам за дзедам. Трохі-ж сягоньня такі натупалася.
АДОЛЬФ
Проша, проша, панічка! На нас, маладых, не зважайце.
АЛЬЖБЕТА
А ўжо-ж я такі і пайду.
АДОЛЬФ
(цалуючы ў руку Альжбету).
Хутка і я паеду, вось толькі дам аднаго гаспадара панне Паўлінцы.
ПАЎЛІНКА
Паглядзім — хто каму?! (Шукае карт. АЛЬЖБЕТА выходзіць у бакоўку).
ЗЬЯВА VIII
ПАЎЛІНКА — АДОЛЬФ
АДОЛЬФ
Чаго паненка шукае?
ПАЎЛІНКА
Таго, чаго яшчэ ня маю, карт.
АДОЛЬФ
(глянуўшы на вакно)
А вось яны, на вакне.
ПАЎЛІНКА
(у бок)
Думала, што ня ўбачыць; скарэй-бы можа з хаты выпхнула, не найшоўшы карт. (Да АДОЛЬФА). Ну, калі ёсьць, дык будзем іграць. (Паглядзеўшы ў вакно). А ў што?
