Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/282

ДАМІЦЭЛЯ

Ну, кум ізноў пачынае сваё! Выпівай ды йдзем ужо. Дзе мая толькі мешалка?

МАКСІМ

(выпіўшы)

Ідзем, кумка. Удваіх усё такі сьмялей крыху. (Выходзяць; Даміцэля з мешалкай).

ЗЬЯВА ІV

КАЦЯРЫНКА (адна)

КАЦЯРЫНКА

Ха-ха-ха! Вось так камэдыя! Мамка тату згубіла, а дзядзька цëтку згубіў! Ха-ха-ха! Як знойдуць адно аднаго, уто будуць мешалкі ў рабоце! Ха-ха-ха! Каб цяпер Мацейка, барані божа, прышоў, то-ж бы разам пасьмяяліся. (Скача і прыпявае):

Хто у боб, хто ў гарод,
А хто ў саладуху.
Там, дзе двух, будзе трох;
Дасьць дзед бабе духу!

(Круцячыся перад люстэркам)

А на дварэ курта брэша,
Ка мне міленькі мой чэша.
Ой, ці чэша, ці ня чэша,
А мне сэрцайка пацеша!
А мо‘ трэба ўжо і мне
Да Мацейкі часаць?
А мо‘ лепей, а мо‘ лепей
Пачакаць, пачакаць?

(Папраўляе пасьцель на ложку)

Трэба пакуль што хоць ложак у парадак прывясьці, а то раскулдычаны, як-бы тут рота салдатаў спала! Ха-ха-ха!

Падушачкі, падушачкі,
Мае пухавыя!