ПАЛАНЕЯ
Вылышу шэльму, як ліпку!
ТРАХІМ
(учапіўшыся за Паланею)
Пакінь, кумка, пакінь! Ці табе справіцца з гэтай язычніцай? Яна ж мяне ўжо да паўсьмерці загрызла.
МАКСІМ
(адцягваючы Даміцэлю)
Ня турбуйцеся, кумка! Я сам ня дам ёй рады, а ня то што, каб ты… Балазе, што хоць мешалку кінула. (Разбароньваюць).
ПАЛАНЕЯ
(трасучы на Даміцэлю кулаком)
Я табе яшчэ ўпомнюся. Хіба я жыва ня буду!
ДАМІЦЭЛЯ
(таксама)
Пазнаеш ты ў мяне, дзе ракі зімуюць!
ТРАХІМ
(да Максіма)
А ты і тут ня вытрываў, каб за маю не ўчапіцца?
МАКСІМ
А ты чаго першы, схапіўшы ўпол, маю цягнуў? Га?!
ТРАХІМ
(трасучы кулаком)
Паткніся ты толькі другі раз — дам паранкі!
МАКСІМ
(таксама)
Папробуй, кацэрнік, палезь — спушчу юху!
ТРАХІМ
(прыступаючы)
А ну, хоць крані?!
МАКСІМ
(таксама)
Паткніся?!
