НЕЗНАЁМЫ
Як усе чыста браты і сёстры на сход прыдуць, тады ўсе і ўбачаць яго, бо, каб убачыць яго, — трэба ўсе вочы ў адно месца сабраць.
ДАНІЛКА
А ён не паесьць за гэтакую штуку ўсіх?
НЕЗНАЁМЫ
Ён толькі зьесьць таго, у каго да канца ня хопіць адвагі глядзець яму сьмела у вочы.
ДАНІЛКА
Ну, як так, то я на гэны сход не пайду!
МАРЫЛЯ
Дык, значыцца, і Сымона майго хочаце звабіць туды?
НЕЗНАЁМЫ
Я нікога, маці, ня ваблю! Я толькі кліч клікаю і разношу гэтую весьць усім чыста ад хаты да хаты. А хто яшчэ ня згінуў зусім і не запрапасьціўся з душою ў смокавых лапах, — той сам пойдзе, і ніякая сіла яго ня стрымае.
СЫМОН
Я не пайду, хоць мяне ўжо і цягне туды. Я павінен тут астацца, каб рукамі і зубамі трымацца гэтай спадчыны бацькавай, бо як згублю яе — месца мне нацэлым сьвеце ня будзе.
НЕЗНАЁМЫ
Што-ж, браце мой? Думаеш, што гэта лаціна зямлі скрозь дна праваліцца? Так ты думаеш?
СЫМОН
Не праваліцца; але як зыйду — мяне назад сюды ня пусьцяць.
НЕЗНАЁМЫ
Ня бойся! Без тваіх рук нідзе не абыйдуцца.
МАРЫЛЯ
Як сабе хочаце, добры чалавеча, а я Сымона свайго ад сябе нікуды не адпушчу! Хай лепей думае, як хлеба і начлегу дастаць на зіму.
