СЫМОН
А ўсё такі мушу даведацца, дзе гэны сход склікаецца, каб там і нямаведама што! І трэба-ж было мне не папытацца ў яго? Ці не сказаў ён толькі часам Зосі гэтага? (Да МАРЫЛІ). Мамка! дзе Зося?
МАРЫЛЯ
(відавочна манячы)
Бог яе ведае! Недзе вышла. Мусіць ці не пайшла ў грыбы.
ДАНІЛКА
Я-ж табе, мама, казаў! Зоська пайшла… (Глянуўшы на МАТКУ не дагаварвае).
СЫМОН
Куды пайшла?
ДАНІЛКА
А мусіць у грыбы, як мамка казала, я ня ведаю.
СЫМОН
Маніш! Добра ведаеш, а толькі ня хочаш казаць, кажы! а то…
МАРЫЛЯ
Нашто яна табе? Пайшла і прыдзе. Ці-ж першы раз.
СЫМОН
Першы, ці ня першы, а сягоньня я мушу ведаць, куды пайшла. (Прыступаючы да ДАНІЛКІ). Кажы, шэльма, а не — то біць буду!
ДАНІЛКА
Я-ж табе кажу, што ня ведаю. А біць мяне ня маеш права: на тое маці ёсьць.
СЫМОН
Яшчэ ён, жаба, будзе са мной абрыдацца! Калі пытаюся, то мусіш сказаць. Я старэйшы за цябе, і ніякі прыблуда, а брат твой.
ДАНІЛКА
Хоць ты і старэйшы, хоць ты і брат мой, а ўсё роўна, калі і ведаю, то не скажу! Што-ж ты са мной зробіш?
