Гэта старонка не была вычытаная
СЫМОН
Выбрашаш усё, аж міла будзе, як юху гаду спушчу!
МАРЫЛЯ
(да Сымона)
Кінь ты да яго чапіцца! Што з табой сягоньня зрабілася?
СЫМОН
Калі пытаюся, то няхай кажа! (да данілкі). Ну! Чуеш, ці не?
ДАНІЛКА
А як-жа! Чую! Нашто-ж у мяне вушы?
СЫМОН
Ну дык кажы! А не — то, як бачыш, душу з цябе выматаю.
ДАНІЛКА
Не скажу!
СЫМОН
Скажаш!
ДАНІЛКА
Хоць зарэж!
СЫМОН
(хапаючы сякеру)
Кажы, вужака! а то, як стой, на дробныя кусочкі іскрыпку пашчапаю!
ДАНІЛКА
(хаваючы пад сябе йскрыпку)
І іскрыпкі ня дам шчапаць, і не скажу!
СЫМОН
(вырывае з-пад Данілкі йскрыпку і хоча сеч).
Скажаш?
ДАНІЛКА
(кідаючыся к Сымону на каленьне і цалуючы рукі)
А братачка, а родненькі! Пасячы ляпей мяне самога на дробныя кусочкі, а йскрыпку не чапай! Богам цябе прашу!
МАРЫЛЯ
(адцягваючы Сымона)
Ці не ашалеў ты сягоньня!..
