СЫМОН
Адчапіся, мамка! (Да ДАНІЛКІ, замахваючыся тапаром над іскрыпкай). Кажы!
ДАНІЛКА
(енчучы)
Сымонка, братачка! Не сячы! Ляпей мяне забі, зарэж, што хочаш зрабі са мной, а іскрыпачкі не чапай! Другой такой за ўсё жыцьцё не зраблю.
СЫМОН
Пасяку на дробныя шчэпкі! Кажы!..
ДАНІЛКА
Сячы па маёй шыі, а іскрыпачкі не чапай! Але ўжо скажу, скажу табе, дзе яна!..
МАРЫЛЯ
Давай мне сякеру! Давай сякеру! я сама табе скажу, дзе Зоська. (За сцэнай шум; чуваць ЗОСЬКІН голос: „Пусьцеце мяне… Я сама пайду. Пусьцеце“. Двое ДВОРНЫХ ЛЮДЗЕЙ уводзяць на сцэну ЗОСЬКУ з завязанымі назад рукамі).
ЗЬЯВА VI
ТЫЯ-Ж, ЗОСЬКА І ДВОРНЫЯ ЛЮДЗІ
АДЗІН З ДВОРНЫХ ЛЮДЗЕЙ
Хацела каля палацу павесіцца, дык сказалі зьвязаць і сюды прывесьці!
ЗОСЬКА
Нашто рукі зьвязалі? Мамачка, браточкі, зьмілуйцеся, разьвяжэце!! За што так пакаралі?!
(МАРЫЛЯ, СЫМОН, ДАНІЛКА застываюць у сваіх позах ні то зьдзіўленыя, ні то перапужаныя. ДЗЕЦІ падбягаюць і туляцца да ЗОСЬКІ. ДВОРНЫЯ ЛЮДЗІ выходзяць).
Паволі апускаецца
ЗАСЛОНА
