Гэта старонка не была вычытаная
6
Варшаўскіх брукаў марны франт,
Пусты на словах, хлюст, падант,
На дзеле — невук, дылетант,
А як поэта — ў прэйскурант
Гадзішся толькі, мой ты франт.
18-X 1915 г.
7
Мо‘ чалавекам з рук, з вачэй
Цябе, панок, і дразьняць недзе,
Дый людзкага ў душы тваей
Ня чуў, каб хто калі што ўгледзеў.
1907 г.
8
Любіць ён работу,
Нават — аж да поту, —
Але між суседзяў,
На куце, ў бяседзе.
1908 г.
9
Што клёпкі трэцяй не стае
У галаве яго,
То гэта, родныя мае,
Чуў шмат я ад каго.
Але каб ў пекле аж на дне
Сядзеў, хто лгаць пасьмеў:
Ён іх і з роду, верце мне,
Ніводнае ня меў.
1908 г.
