Гэта старонка не была вычытаная
Звонка кукуе зязуля,
Звонка зьвініць салавейка, —
Голас Лунянкі званчэйшы,
Голас Лунянкі — жалейка.
Многа цьвяточкаў у цьвецень,
Многа цьвяткоў ў сенажаці, —
Гэтакі цьвет, як Лунянка,
Толькі на небе шукаці!
Месяц да любай заранкі
Ходзіць ноч кожну у сваты;
Едуць у сваты к Лунянцы
Два дзяцюкі-арляняты.
Кожны багатыя скарбы —
Сэрца і золата груду —
Зложаць Лунянцы пад ножкі
Ды будзе ждаці прысуду.
Ой, ды хто будзе шчасьлівы.
Каму Лунянка захоча
Сонечны косы расплесьці,
Даці вяночак ахвоча?!
ЛУНЯНКА
Дзевачкі, сястрыцы,
Кветачкі, зязюлі,
Што вы, красавіцы,
Гэтак наманулі?
Чым ваша Лунянка
Заслужыла гэта?
Кожны з вас — заранка,
Кожна — кветка ў лета.
Не кажэце болей
Мне такіх пахвалаў,
А то ўцяку ў поле,
Васількі дзе рвала.
